Это собрание однозначно, объединило нас всех ещё больше. Тем, кто имел хоть какие-то сомнения, оно помогло развеять их. А тем, кто всегда верил и верит в себя и команду, это собрание, послужило дополнительным подтверждением своих убеждений! Предстоявший матч против «Полонии» Варшава мог стать ключевым, и я уверен, что он таким и стал, но уже в хорошую сторону. От исхода этого матча зависело очень многое. Начнём с того что «Полония» и так находилась на одну строчку выше нас в таблице, и опережала нас на 2 очка. Значит, матч автоматически был за 6, а не за 3 очка. Негативный результат, а в Кракове таким считается любой исход, кроме победы, мог бы иметь очень негативные последствия для команды, о которых я и думать не думал, и думать не хочу…
Как часто это в спорте бывает, такое давление может сыграть очень злую шутку со спортсменом или командой. А в нашем случае всё наоборот, я ещё раз убедился в огромном опыте и хладнокровие наших ребят, в прохождении «экстремальных» ситуаций! Полное спокойствие, уверенность в себе, и доскональное знание того что каждый должен делать в той или иной ситуации. На завтраке и обеде находится время для шуток, и чтения газет. За нашим столом в основном шутят над «меньшинством», а точнее надо мной и чехом :). Открываю газету на странице с объявлениями о работе, шучу, что при неудачном исходе матча, придется воспользоваться этой рубрикой:))))). Для самого скромного и «святого» игрока нашей команды, Рафала Богускиего, подходящее объявление я уже нашел: Night Club ищет… :))))). Почти все ребята из-за моего стола, начнут игру на скамейке запасных, исключением есть всё тот же Богуски. Поэтому я и прозвал наш стол: «золотая замена».
Установка проходит быстренько, а фильмик с фрагментами из первого, выигранного матча против «Полонии», дополнительно настраивает нас только на победу. А дальше садимся в автобус, и я включаю песню «скованные одной цепью, связанные одной целью…»из фильма «Стиляги», на своём iPode.
На стадионе я появился в
отличном настроение и с огромным желанием играть! К сожалению, я нахожусь на замене. Перед матчем, наши болельщики принимают на себя роль мотиваторов! Первое что бросается в глаза, это огромный баннер со словами легендарного игрока и тренера Вислы Генриха Реймана, которые переводятся как: «… но каждый имеет право, просить от вас амбициозной и неуступчивой борьбы». А когда команды появились на поле, «ребята с Реймонта» «заряжают» традиционный гимн нашего клуба! На поле захотелось ещё больше :).Сама игра была очень тяжелой, много борьбы, единоборств и неуступчивости со стороны обеих команд! Были фрагменты и очень качественного футбола, в основном показанные нашей командой, все-таки игру контролировали мы. В таких условиях выигрывает обычно тот, кто будет более растороплевым, хитрее и конечно везучим, чем соперник. В этот вечер именно мы и оказались такими, в принципе, по-другому и быть не могло! Хотя матч и был полон драматургии:, 1:0 для нас, после перерыва «чёрные футболки» сравнивают, в концовке мы их дожимаем 2:1, а в 93 минуте штрафной вблизи нашей штрафной, удар….. и мяч проходить в миллиметрах от штанги наших ворот! УРА ПОБЕДА!!!!
2 гола Павла Брожка были очень важными для нас, но и очень красивы в исполнение. При втором голе ему как раз отлично ассистировал игрок из группы «золотая замена
», Пиотр Чвилонг :))). А на скамейки Лобо (Войтек Лободзински), говорит мне: «посмотри на Пепе, у него клиническая смерть наступила» :))). И в правду Пепе очень удачно вошел в игру, был можно сказать везде, а в один момент после ряда рывков, выглядел сильно измотанным и вдыхал кислород, наверное, и ушами:))). После игры, как раз его, я и устал ждать в машине, собираясь ехать на ужин. «Шайку» уважаемых журналистов, жадно записывающих высказывания Пиотра, я разгонял, сигналя и мигая дальним светом:).Хочу отметить запредельную самоотдачу всех наших ребят в этом матче. Они боролись не только против соперника, но и против очень тяжелого поля. В некоторых моментах ребята реально «месили» грязь, но при этом играли в хороший и быстрый футбол. После игры ребята выглядели, как и подобает мужчине после трудного рабочего дня: грязные :), побитые, но с чувством собственного достоинства и уверенностью в себя! Болельщики, конечно, позвали ребят к себе, и вмести с коллегами, пели песни! А мы, те, кто не играл, пели в раздевалки:).
Атмосфера супер, эмоциями зарядился надолго. Осталось играть и выигрывать дальше, до победного…
Я и пару моих коллег получили возможность сыграть за дубль. Я обрадовался тем, что предоставляется возможность иметь игровую практику, и с хорошим настроением присоединился к молодёжной команде. Едем в Варшаву, и приложим все усилия, чтоб выиграть и у дубля «Полонии». (Турнир дублёров в Польше проходит иначе, чем в России или на Украине. Во первых дублёры играют или на день или на 2 дня позже первой команды, а во вторых если «сеньоры» играют дома, то дубль едет на выезд, но играет на главной арене клуба соперника.)
Так что в бой!!!!! :)
P.S.: Ну а всех болельщиц, да и не болельщиц, а представительниц прекрасного пола, я поздравляю с 8 марта! Желаю вам быть всегда счастливыми и довольными собой, море положительных эмоций и любви :))))) С праздником!!!!!
P.P.S: Polonia Warszawa Mloda - Wisla Krakow Mloda 0:0
Czołgi błota się nie boją!
Po tym jak opublikowałem swój poprzedni tekst, udałem się do klubu. Przedmeczowy trening minął jak zawsze z naciskiem na taktykę. I każdy starał się wypełnić swój obowiązek jak można lepiej, szybciej i efektywniej. U chłopaków determinacja była ogromna, ale czas na żarty także znaleźliśmy :). Dalej zgodnie z planem, wyjazd do hotelu, kolacja i odprawa. Odprawa krótka, nie było ani analizy gry przeciwnika, ani analizy naszego poprzedniego meczu! Nasz trener „pełni rolę” psychologa, na początku włącza nam nasze udane fragmenty meczu z Lechem, a później mówi ogólnie o naszej sytuacji. Nie wiem czy czytał on mój poprzedni tekst na blogu :) (żartuję), ale starał się przekazać nam taką oto „wiadomość”: nie wszystko jest takie złe, jeśli się o tym dużo rozmawia! I że dlatego, aby zmienić sytuację na naszą korzyść, cegos małego. Trener Skorża stwierdził, że tylu przeszkód i komplikacji, które w tym sezonie było na naszej drodze, w życiu nie spotkał. A od siebie od razu dodam jedno moje życiowe credo: „komu sądzone jest wiele osiągnąć, ten musi przez wiele przejść!”.
Ta odprawa zdecydowanie zjednoczyła nas wszystkich jeszcze bardziej. Tym, którzy mieli jakiekolwiek wątpliwości, pomogła je rozwiać. A tym, którzy zawsze wierzyli i wierzą w siebie i w drużynę, ta wypowiedź posłużyła za dodatkowe potwierdzenie swoich przekonań! Kolejny mecz przeciw Polonii Warszawa mógł stać się kluczowym, i jestem pewien, że takim się stał, ale już w tą dobrą stronę. Od wyniku tego meczu zależało bardzo dużo. Zacznijmy od tego, że Polonia znajdowała się o jedną lokatę wyżej od nas w tabeli i wyprzedzała nas o dwa punkty. To oznacza, że stawką meczu automatycznie było 6, a nie 3 punkty. Rezultat niekorzystny, a w Krakowie za taki uważa się każdy wynik, oprócz zwycięstwa, mógłby mieć dla drużyny bardzo negatywne skutki, o których i myśleć nie myślałem, i myśleć nie chcę…
Jak to często w sporcie bywa, takie ciśnienie może spłatać kiepskiego figla sportowcom albo drużynie. A w naszym wypadku wszystko odwrotnie, po raz kolejny przekonałem się o doświadczeniu i opanowaniu naszych chłopaków w przechodzeniu „ekstremalnych” sytuacji! Pełen spokój, wiara w siebie i całkowite znanie tego, co każdy powinien robić w tej czy innej sytuacji. Przy śniadaniu i obiedzie znalazł się czas na żarty i czytanie gazet. Przy naszym stole głównie śmieją się z „mniejszości”, a dokładnie ze mnie i Czecha :). Otwieram gazetę na stronie z ogłoszeniami o pracę, żartuję, że przy niekorzystnym wyniku meczu, trzeba będzie skorzystać z tej rubryki :))))). Dla najskromniejszego i „najświętszego” piłkarza naszej drużyny, Rafała Boguskiego, odpowiednie ogłoszenie już znalazłem: Night Club poszukuje… :))))). Niemal wszyscy chłopacy zza mojego stołu rozpoczną mecz na ławce rezerwowych, wyjątkiem jest właśnie Boguski. Dlatego przezwałem nasz stół: „złota zmiana”.
Odprawa mija szybko, a filmik z fragmentami pierwszego, wygranego meczu z Polonią dodatkowo nastraja nas tylko na zwycięstwo. A później wsiadamy do autokaru, włączam piosenkę „skrępowanie jednym łańcuchem, związanie jednym cełem…” z filmu „Stiliagi”, na swoim iPodzie.
Na stadionie zjawiłem się w doskonałym nastroju i z ogromnym pragnieniem grania! Niestety, znajduję się w rezerwie. Przed meczem nasi kibice biorą na siebie rolę motywatorów! Pierwsze co rzuca się w oczy, to ogromny transparent ze słowami legendarnego piłkarza i trenera Wisły Henryka Reymana: „Ale każdy ma prawo żądać od Was ambitnej i nieustępliwej walki”. A gdy drużyny wyszły na boisko, „Chłopcy z Reymonta” „ładują” tradycyjny hymn naszego klubu! Na boisko chce się jeszcze bardziej :).
Sama gra była bardzo ciężka, dużo walki, pojedynków i nieustępliwości ze strony obu drużyn! Były i fragmenty futbolu najwyższej jakości, przeważnie w wykonaniu naszego zespołu, to my kontrolowaliśmy mecz. W takich warunkach wygrywa zwykle ten, kto będzie sprytniejszy, chytrzejszy i będzie miał więcej szczęścia niż przeciwnik. W ten wieczór to właśnie my okazaliśmy się takimi, w zasadzie inaczej nie mogło być! Chociaż mecz był pełen dramaturgii: 1:0 dla nas, po przerwie „Czarne koszule” wyrównują, w końcówce my ich ogrywamy 2:1, a w 93. minucie rzut wolny w pobliżu naszego pola karnego, strzał… i piłka przechodzi o milimetry od słupka naszej bramki! HURRA ZWYCIĘSTWO!!!!
Dwa gole Pawła Brożka były dla nas bardzo ważne, ale i bardzo pięknie wykonane. Przy drugiej bramce asystował mu właśnie zawodnik z grupy „złota zmiana”, Piotr Ćwielong :))).A na ławce Łobo (Wojtek Łobodziński) mówi do mnie: „popatrz na Pepe, przeżył śmierć kliniczną” :))). I rzeczywiście, Pepe wyjątkowo udanie wszedł w mecz, był można powiedzieć wszędzie, a w pewnym momencie, po serii szarpnięć, wyglądał na mocno zmęczonego i wdychał powietrze, z pewnością, i uszami :))).Po meczu, właśnie na niego czekałem w samochodzie, abyśmy pojechali na kolację. „Grupę” szanownych dziennikarzy, chciwie zapisujących wypowiedzi Piotra, rozgoniłem klaksonem i mrugnięciem długimi światłami :).
Chcę zaznaczyć maksymalne zaangażowanie w tym meczu wszystkich naszych chłopaków, którzy na boisku dali z siebie wszystko. Walczyli nie tylko z przeciwnikiem, ale i z bardzo trudnym boiskiem. W niektórych momentach chłopaki rzeczywiście „zamiatali” błoto, ale przy tym grali dobry i szybki futbol. Po meczu chłopaki wyglądali podobnie jak mężczyzna po ciężkim dniu roboczym: ubłoceni :), poobijani, ale z poczuciem własnego dostojeństwa i wiarą w siebie! Kibice, oczywiście, zawołali chłopaków do siebie i razem z kolegami śpiewali pieśni! A my, ci, którzy nie grali, śpiewaliśmy w szatni:).
Atmosfera super, emocjami naładowałem się na długo. Pozostało grać i wygrywać dalej, do triumfalnego…
Ja i kilku moich kolegów dostaliśmy możliwość zagrać o dublet. Ucieszyłem się z tego, że pozostaje możliwość zdobycia doświadczenia meczowego i z pozytywnym nastawieniem dołączyłem do drużyny młodzieżowej. Jedziemy do Warszawy i dołożymy wszelkich starań, aby wygrać i drugi mecz z Polonią. (Rozgrywki dublerów w Polsce odbywają się inaczej niż w Rosji czy na Ukrainie, dublerzy grają dzień albo dwa później niż pierwsze drużyny. Tutaj jeśli seniorzy grają u siebie, to młodzi jadą na wyjazd, ale grają na głównym boisku przeciwnika).
Tak więc do boju!!!! :)
P.S.: A wszystkie kibicki, a także i nie kibicki, a przedstawicielki płci pięknej, pozdrawiam z okazji 8 marca! Życzę Wam, byście zawsze były szczęśliwe i zadowolone z siebie oraz morza pozytywnych emocji i miłości :))))) Wszystkiego dobrego!!!!!
P.P.S: Polonia Warszawa Mloda - Wisla Krakow Mloda 0:0
You`re amazing BOY!
ОтветитьУдалитьI very Like YOU
:*
ОтветитьУдалитьWitam Panie Ilie, bardzo przyjemni i lekko czyta się Pana bloga. Gratuluję i serdecznie pozdrawiam.
ОтветитьУдалитьJ.N.