Перед Матчем / Przed Meczem

...находимся в отеле, готовимся к кубковой игре с Лехом. До начала игры ещё вагон времени, которое каждый из моих коллег по команде проводит по своему. Но из того, что я подметил за полтора года нахождения в этой команде, большинство ребят, за день до игры, стараются заниматься разными вещами и не сильно концентрируются на предстоящем матче. Зато в день игры по каждому из нас можно увидеть, что мы находимся перед чем-то важным. Наверное, это и есть главное отличие между грандами и простыми клубами. Игроки Вислы хотят и готовы выигрывать в каждом матче. У сильной команды выигрывать нужно всегда, во-первых это приятно, а во вторых нужно подтверждать что именно ты сегодня сильнее. В играх против теоретически слабых команд, как мне кажется, психология и подход другие: выиграть нужно!:) Вся публика ожидает и даже требует от тебя победы, ну и нельзя показать главным соперникам, потеряв очки в такой игре, что с тобой что-то не так… В нашей команде большинство ребят имеют за своими плечами огромный опыт игры именно в Висле, в клубе который находится под давлением масс-медиа и публики 28 часов из 24. Поэтому они и научились не давать ни малейшего повода на компрометацию самих себя, а рецептом в такой ситуации служат победы. Победы в спаррингах, в матчах лиги, во всех турнирах, в которых мы принимаем участие. Такой «рецепт» в Кракове является законом, потребностью и даже стилем жизни… Множество игр выигрываются не на поле, а в голове. И уверен как раз эта «голова» и есть нашей силой!
Возвращаясь к занятиям ребят во время подготовки к игре, могу отметить очень большое разнообразие:). Как и в большинстве коллективов у нас есть и киноманы, и заядлые читатели, и любители общения при помощи интернета. Но как ни странно или, по крайней мере, не привычно для меня, никто из ребят не играет в карты или нарды:) Единственная «азартная» игра, если её можно так назвать, это Pro Evolution Soccer на Sony Playstation. Этой игрой у нас увлекаются «латиносы» (ребята из южной Америки) и мой коллега по цеху Мариуш. Однако большой «зарубы» между ними я не замечал… Да забыл про популярные кроссворды, чемпионом в этой дисциплине, у нас, является чех :). А наш капитан это вообще автомобильная энциклопедия :), не в каждом киоске найдешь столько журналов о машинах, как у него в номере. Другой наш возрастной игрок проводит свободное время, анализируя мировые биржи и финансовые рынки. Так что с вопросами о деньгах все бегут к нему :). Кто-то просматривает видео подборки своих голов или удачных фрагментов из предыдущих матчей, а кто-то смотрит записи видео роликов с участием членов своей семьи, а в частности детей, в своём телефоне :). Для себя не остаётся времени, наверное, только нашим двум массажистам. Збышек и Марчин трудятся до самого поздна или, как это принято говорить в заведениях общепита, до «последнего клиента»:).
Время на «карантине» я провожу по-разному. Главное это конечно идеально подготовиться к матчу, поэтому в первую очередь уделяю внимание сну:). А на оставшееся время у меня есть широкий «арсенал» :). В сумке всегда ношу лэптоп, с помощью которого общаюсь с внешнем миром, веду блог и смотрю фильмы. Фильмы, правда, включаю редко, может из-за отсутствия хороших картин на своём жестком диске, а может из привычки смотреть их в кинотеатре. В основном перед играми читаю, в той же сумке имеется энциклопедия вин (один из подарков, полученных на день рождения) и обязательно ещё одна книга. Этой второй книгой может быть классический роман, или «модный» бестселлер, или книга с уклоном в сторону психологии… Две последние вещи из моей сумки это старенький iPod и новенькая миниатюрная записная книжка. iPod это конечно очень важный «гаджет» для меня:). Это средство, которое помогает, и расслабиться и сконцентрироваться, и заснуть и пробудиться, одним словом это моё настроение… В моём iPODе музыки много, и много разной музыки:). Я слушаю очень разную музыку, но в основном это веселые рекорды в стиле хаус или поп, хотя и спокойных трэков тоже есть достаточно. Ну а в записной книжке я планирую своё расписание, и делаю некоторые важные и менее важные заметки. Обычно, всё записанное в эту книжечку, позже я реализую на практике:).
Перед играми я не люблю зацикливаться только на футболе и на предстоящим матче. Конечно, где-то в подсознании всегда крутятся мысли об игре, о сопернике и о себе. Как-то автоматически пролетают мысли о вещах, на которые нужно будет обращать повышенное внимание, или приходят идеи как лучше сыграть в той или иной ситуации, если конечно такие появятся. Иногда и интуиция «подсказывает» некоторые вещи… Но это всё нормальные явления у большинства спортсменов, и каждый управляет этими процессами по своему. Поскольку ответственности мне и так не занимать, я стараюсь не сильно забивать свою голову такими вещами. Все-таки информацию о сопернике приготовит тренер, нужно ею только правильно «воспользоваться», ну а за свою форму переживать перед игрой уже не стоит. Было время на тренировках, тогда и нужно было приводить себя в порядок :). Я знаю, что работал, как мог, что слушал и анализировал подсказки тренеров, и что к игре подхожу в отличном состоянии, поэтому никаких сомнений на свой счёт у меня нету. И тем более, у меня нет никаких сомнений по поводу своих партнёров. Поверьте это никакая ни самоуверенность, это просто нормальный подход к делу. Всё-таки это мы выбрали футбол, это мы работаем и потеем на тренировках, это мы стараемся как можно лучше подготовиться к матчу, поэтому сама игра для нас праздник. Это возможность только приобрести, а не потерять :)! Аргентинец на эту тему говорит, играть нужно хотеть, а ни бояться. В Аргентине без официальных игр у людей и игроков начинается депрессия :). Вот это подход! Футбол это игра, и в этой игре или ты играешь всей душой и сердцем, или ты просто мучайся. Поэтому подготовка к матчу должна выглядеть естественно, а не быть сплошным переживанием! Как говорил Гераклит: «чтобы быть кем-то, прежде всего, нужно быть самим собой» :)))
Вот и я почувствовал потребность посмотреть на людей:), приглашаю Мариуша выпить кофе… Садимся в лифт и спускаемся в лоунж кафе, откуда открывается интересный вид на реку Висла, на краковский замок Вавел и на набережную, по которой передвигаются множество людей :). Кто знает, может кто-то из них к вечеру доберётся и до нашего стадиона?!....

Przed Meczem
…znajdujemy się w hotelu, przygotowujemy się do pucharowego meczu z Lechem. Do początku spotkania jeszcze wiele czasu, który każdy z moich kolegów z drużyny spędza po swojemu. I z tego, co zauważyłem przez półtora roku pobytu w tym klubie, większość chłopaków na dzień przed meczem, stara się zająć różnymi rzeczami i nie bardzo koncentrują się na kolejnym spotkaniu. Za to w dzień meczu po każdym z nas można zobaczyć, że znajdujemy się przed czymś ważnym. Na pewno to jest główna różnica między wielkimi i małymi klubami. Piłkarze Wisły chcą i są gotowi wygrywać w każdym meczu. W silnym zespole wygrywać trzeba zawsze, po pierwsze jest to przyjemne, a po drugie trzeba potwierdzać, że właśnie ty jesteś teraz silny. W meczach przeciwko teoretycznie słabszym drużynom, jak mi się wydaje, psychologia i podejście są inne: wygrać trzeba!:) Publiczność oczekuje, a nawet wymaga od ciebie zwycięstwa, no i nie można pokazać głównym rywalom, tracąc punkty w takim meczu, że z tobą coś nie tak… W naszej drużynie większość chłopaków ma na swoim koncie ogromne doświadczenie meczowe właśnie w Wiśle, w klubie, który znajduje się pod presją masmediów i publiczności przez 28 godzin na dobę. Dlatego nauczyli się oni nie dawać choćby najmniejszego powodu do skompromitowania się, a przepisem na to wszystko są zwycięstwa. Wygrane w sparingach, w meczach ligowych, we wszystkich turniejach, w których bierzemy udział. Taki „przepis” w Krakowie staje się prawem, obowiązkiem, koniecznością, a nawet stylem życia… Wiele meczów wygrywa się nie na boisku, a w głowie. I jestem pewien, że właśnie ta głowa jest naszą siłą! Wracając do zajęć chłopaków w czasie przygotowań przedmeczowych, mogę odnotować bardzo dużą różnorodność:). Jak i w większości drużyn, u nas są i kinomani, i zagorzali czytelnicy, i wielbiciele komunikowania się za pomocą internetu. Mi do tego trudno przywyknąć, ale nikt z chłopaków nie gra w karty, ani w tryktraka:) Jedyna „hazardowa” gra, jeśli można ją tak nazwać, to Pro Evolution Soccer na Sony Playstation. Tą grą w naszej drużynie pasjonują się „Latynosi” (chłopaki z Ameryki Południowej) i mój kolega po fachu Mariusz. Jednak innego współzawodnictwa między nimi nie zauważyłem… Ach, zapomniałem o popularnych krzyżówkach, mistrzem w tej dyscyplinie u nas okazał się Czech :). A nasz kapitan to motoryzacyjna encyklopedia :), nie w każdym kiosku znajdziesz tyle magazynów o samochodach, co w jego pokoju. Drugi nasz doświadczony zawodnik spędza wolny czas analizując giełdę światową i rynki finansowe. Tak więc z pytaniami o pieniądze wszyscy biegną do niego :). Ktoś inny ogląda video zestawienia swoich goli albo udanych fragmentów z poprzednich meczów, a jeszcze ktoś ogląda filmy z udziałem członków swojej rodziny, a w szczególności dzieci, w swoim telefonie :). Czasu dla siebie z pewnością nie mają tylko nasi masażyści. Zbyszek i Marcin trudzą się do samego wieczora albo, jak to mówią, do „ostatniego klienta” :).Czas na „odosobnieniu” spędzam w różny sposób. Najważniejszym jest oczywiście przygotowanie się do meczu, dlatego w pierwszej kolejności poświęcam czas na sen:). A na pozostały wolny czas mam szeroki „arsenał” :). W torbie zawsze noszę laptopa, za pomocą którego kontaktuję się ze światem zewnętrznym, prowadzę bloga i oglądam filmy. Filmy, co prawda, włączam rzadko, może w związku z brakiem dobrym obrazów na moim twardym dysku, a może z przyzwyczajenia do oglądania ich w kinie. Przede wszystkim jednak czytam. W mojej torbie jest encyklopedia win (jeden z prezentów otrzymanych na urodziny) i obowiązkowo jeszcze jedna książka. Tą drugą książką może być powieść klasyczna albo „modny” bestseller, albo książka o tematyce psychologicznej… Dwie ostatnie rzeczy z mojej torby to stary iPod i nowy, miniaturowy notes. iPod to oczywiście bardzo ważny dla mnie „gadżet” :). To urządzenie, które pomaga i rozluźnić się, i skoncentrować, i zasnąć, i obudzić się, jednym słowem to mój nastrój… W moim iPodzie jest dużo muzyki, i dużo różnorodnej muzyki :). Słucham różnej muzyki, ale przede wszystkim to wesołe nagrania w stylu house lub pop, chociaż jest także i dostatecznie dużo spokojnych kawałków. A w notesie odnotowuję swoje plany, zapisuję niektóre ważne i mniej ważne uwagi. Przeważnie wszystko, co zapisane w tej książeczce później realizuję w praktyce :). Przed meczami nie lubię skupiać się tylko na futbolu i nadchodzącym meczu. Oczywiście, gdzieś w podświadomości zawsze snują się myśli o grze, o przeciwniku i o sobie. Jakby automatycznie przelatują myśli o rzeczach, na które trzeba będzie zwracać wzmożoną uwagę, albo przychodzą pomysły jak lepiej zagrać tej czy innej sytuacji, jeśli oczywiście taka się zdarzy. Czasem i intuicja „podpowiada” niektóre rzeczy… Ale to wszystko normalna rzecz u większości sportowców, i każdy kieruje tymi procesami po swojemu. Mimo wszystko informacje o przeciwniku przygotowuje trener, trzeba ją tylko odpowiednio „wykorzystać”, no a swojej formy to już nie ma co przeżywać. Był czas na treningach i wtedy trzeba było przywołać się do porządku :). Wiem, że pracowałem, jak mogłem, że słuchałem i analizowałem podpowiedzi trenerów, i że do grania podchodzę w odpowiedni sposób, dlatego nie mam żadnych wątpliwości na swoim koncie. I tym bardziej, nie mam żadnych wątpliwości z powodu swoich partnerów. Uwierzcie, to nie jest żadna zarozumiałość, to po prostu normalne podejście do sprawy. Przecież to my wybraliśmy futbol, to my pracujemy i pocimy się na treningach, to my staramy się jak możemy lepiej przygotowywać się do meczów, dlatego sama gra jest dla nas świętem. To możliwość by tylko zyskać, a nie stracić :)! Argentyńczyk na ten temat mówi: grać trzeba chcieć, a nie bać się. W Argentynie bez oficjalnych meczów u ludzi i piłkarzy rozpoczyna się depresja :). Oto jest podejście! Futbol to jest gra, i albo grasz w nią całą duszą i sercem, albo po prostu się męczysz. Dlatego przygotowanie do meczu powinno wyglądać naturalnie, a nie być ciągłym przeżywaniem! Jak mówił Heraklit: „Żeby być kimś, przede wszystkim, trzeba być sobą” :)))I oto poczułem potrzebę popatrzeć na ludzi :), zapraszam Mariusza na wypicie kawy… Idziemy do windy i zjeżdżamy do kawiarni, skąd rozpościera się ciekawy widok na rzekę Wisłę, na krakowski zamek Wawel i na nabrzeże, po którym przesuwa się wielu ludzi :). Kto wie, może ktoś z nich przyjdzie i na nasz stadion?!...