четверг, 2 апреля 2009 г.

Дни национальных команд / Dni drużyn narodowych

Как и все любители футбола в эти дни я интересовался отборочными играми на ЧМ 2010. И конечно я очень переживал за сборную Молдовы. Игры нашей национальной команды всегда вызывают у меня огромные эмоции, и эти игры сильно отличаются от матчей клубных команд. Переживал я за Молдову, а смотрел я игры сборной Польши:). Игры своей национальной команды, польские СМИ освещают очень хорошо. Вокруг таких матчей всегда создаётся большой ажиотаж, и очень много людей, прямо живут матчем сборной. Рад, что и в Молдове в последние время наша национальная команда собирает регулярно полный стадион. Но в любом случае в Польше намного больше «шума» вокруг игры сборной. В Молдавии обычно перед такими событиями можно прочитать пару статей полных необоснованных надежд, а после критику, основанную на плохом результате матча. Ну и в последние время появилась дополнительная тема, которая касается гражданства некоторых игроков команды. В Польше есть и то и другое, но помимо этого много анализов сделанные теми или иными специалистами (тренерами клубов, бывшими игроками, менеджерами и публичными людьми). Каждая фамилия из списка селекционера чательно обсуждается на страницах многих спортивных и неспортивных изданий. Ну а когда ребята прилетают на сбор, всегда прочтешь множество интересных интервью главных участников предстоящего матча. Это всё ни в коем случае не является критикой молдавских СМИ, но такая работа помогает в популяризации футбола. Это всё притягивает внимание простых людей, которые в повседневной жизни вообще не соприкасаются с футболом, но судьбой своей национальной команды интересуются!

Думаю, Молдова имеет очень харизматического селекционера, который даёт прессе много возможностей писать о чем-то новом. В его списках всегда много новичков, и не всегда эти ребята известны даже болельщикам со стажем. Ну а отсутствие трансляций матчей сборной Молдовы на национальном телевидение я умом понять не могу. Это очень уникальная ситуация, впрочем, как вся наша уникальная страна:).

Что касается непосредственно игр нашей сборной, то конечно результаты не радуют. Не радует наверное и сама игра. Причин этому думаю, есть много. Я и дальше уверен, что сборная не достигает максимально возможного результата в играх в этом отборочном цикле. И здесь я не говорю о борьбе за выход из группы, а про каждый матч в отдельности. Думаю, и сами ребята со мной согласятся, что можно было забить больше, пропустить меньше, и иметь на пару очков больше. Но это уже в прошлом… Многих игроков нашей сборной я знаю очень хорошо, со многими играл в олимпийской и молодёжных сборных. Зная их, могу сказать, что Молдова способна выиграть у любой команды. Но для этих побед нужно чтоб стеклись пару обстоятельств. И ни в коем случае Молдова не может являться фаворитов в каком-нибудь матче. Наша сборная будет играть стабильно и достигать стабильных результатов в тот момент, когда игроки будут играть регулярно в своих клубах, и эти клубы будут сильными. Нам не хватает матчей, в которых нужно выкладываться на 100%. Матчей с большим ажиотажем, и против сильных команд. Как мне кажется, когда игроки нашей сборной будут в год играть около 30 официальных матчей на пределе или почти на пределе своих возможностей, тогда пресса и общественность может просить и требовать от молдавской сборной победы в матчах против Швейцарии или Израиля, например.

Такая ситуация произошла в конце прошлого отборочного цикла. Когда большинство игроков приглашенных в сборную играли в своих клубах, а Игорь Иванович Добровольский вызывал их, готовил и подводил в оптимальной форме к матчу. А в начале этого цикла пару ребят потеряли место в основном составе в своих клубах, некоторые потеряли клубы, некоторые имели проблемы с гражданством. И в итоге на сбор к Ивановичу приезжала уже другая «банда». Я не поддерживаю форму и способ, как мои отец критиковал некоторых игроков национальной команды. Но повод у него точно был. Было заметно, что некоторые ребята были не в лучшей форме, и часто выдерживали только 60-70 минут игры. Всё-таки каждый футболист несёт ответственность за себя, и обязан показывать уровень, надевая футболку сборной. А часто бывает, что мы игроки цепляемся ко многим вещам, но за свою слабую игру никогда не несём ответственность. Плюс обижаемся на определенные вещи и, выходя на поле, стараемся всем видом показать эту обиду, обиду на тренера, на журналиста или еще на кого-то...

Считаю, что в такой маленькой футбольной стране как Молдова бессмысленно и нехорошо иметь конфликты между тренером и игроками. Просто у нас и так не очень много футболистов, а каждым нужно дорожить. Но в свою очередь каждый футболист должен дорожить вызовом в национальную команду. Даже если в его отношение что-то не так, нельзя ставить свои интересы выше интересов первой команды страны. Нужно быть профессионалом, и ко всему относиться с пониманием, а если не удастся с пониманием тогда помнить об иерархии. Думаю, не самим лучшим образом отражается тот факт, что капитаны постоянно меняются. Кроме тренера нет лица в сборной, который брал бы ответственность за команду на себя. Нет особы, которая бы контролировала все внутренние процессы в команде. То, что Иванович умеет создать атмосферу в сборной, не достаточно. Однозначно нужно чтоб и изнутри шла работа...

Так устроен этот мир и люди: у кого-то есть желание, у кого-то есть умения, у кого-то ни того ни другого. Сборная Польши, например, в субботу против Северной Ирландии не показала ни желания, ни умения, а вчера показала и то и другое, обыграв Сан-Марино 10:0. Молдова пока старается, бьётся и показывает желание, остается доложить умение и мастерство. При правильной работе и последовательности наши ребята способны намного чаще радовать НАШИХ МОЛДАВСКИХ болельщиков!


Dni drużyn narodowych


Jak wszyscy sympatycy futbolu w te dni interesowałem się meczami eliminacyjnymi MŚ 2010. I oczywiście mocno dopingowałem reprezentację Mołdawii. Mecze naszej drużyny narodowej zawsze wzbudzają u mnie ogromne emocje i znacznie różnią się od spotkań w rozgrywkach klubowych. Dopingowałem Mołdawię, a oglądałem mecz reprezentacji Polski :). Spotkania swojej drużyny narodowej polskie media przekazują bardzo dobrze. Wokół takich meczów zawsze tworzy się masa spekulacji i bardzo wiele osób wprost żyje meczem reprezentacji. Cieszę się, że także w Mołdawii w ostatnim czasie nasza drużyna narodowa regularnie przyciąga pełny stadion. Ale w każdym razie, w Polsce jest zdecydowanie więcej „szumu” wokół meczów reprezentacji. W Mołdawii zwykle przed takimi wydarzeniami można przeczytać kilka artykułów pełnych nieuzasadnionego optymizmu, a po meczu – krytyki, bazującej na niekorzystnym wyniku meczu. No i w ostatnim czasie pojawił się dodatkowy temat, dotyczący obywatelstwa niektórych zawodników drużyny. W Polsce jest i to pierwsze, i drugie, ale oprócz tego jest mnóstwo analiz zrobionych przez tych czy innych specjalistów (trenerów klubowych, byłych piłkarzy, menedżerów i osoby publiczne). Każde nazwisko z listy selekcjonera jest dokładnie omawiane na stronach licznych sportowych i niesportowych publikacji. A kiedy chłopaki przylatują na zgrupowanie, zawsze przeczytasz mnóstwo interesujących wywiadów z głównymi uczestnikami kolejnego meczu. To wszystko w żadnym wypadku nie jest krytyką mołdawskich mediów, ale takie coś z pewnością pomaga popularyzować piłkę nożną. To wszystko przyciąga uwagę zwyczajnych ludzi, którzy w życiu codziennym w ogóle nie stykają się z futbolem, ale interesują się losem swej drużyny narodowej!



Myślę, że Mołdawia ma bardzo charyzmatycznego selekcjonera, który stwarza prasie możliwości pisania o czymś nowym. W jego powołaniach zawsze jest sporo świeżej krwi, chłopaków, których nazwiska nie zawsze są znane nawet dobrze zorientowanym kibicom. No a braku transmisji meczów reprezentacji Mołdawii w telewizji publicznej w ogóle nie mogę objąć rozumem. To wyjątkowa sytuacja, z resztą jak i cały nasz wyjątkowy kraj :).


Co do meczów naszej reprezentacji, to naturalnie wyniki nie cieszą. Nie cieszy także i sama gra. Myślę, że jest wiele przyczyn takiego stanu rzeczy. Nadal jestem przekonany, że kadra nie osiąga maksymalnych możliwych wyników w tych eliminacjach. I nie mówię tu o walce o wyjście z grupy, a o każdym meczu z osobna. Myślę, że sami chłopacy zgodzą się ze mną, że można było strzelić więcej, wpuścić mniej i mieć o kilka punktów więcej. Ale to już przeszłość… Wielu piłkarzy z naszej kadry znam bardzo dobrze, z wieloma grałem w reprezentacji olimpijskiej i młodzieżowej. Znając ich mogę powiedzieć, że Mołdawia jest w stanie wygrywać z jakąkolwiek drużyną. Ale dla tych zwycięstw konieczny jest zbieg kilku okoliczności. A w żadnym razie Mołdawia nie może być faworytem w jakimkolwiek meczu. Nasza kadra będzie grać stabilnie i odnosić stabilne wyniki wówczas, kiedy zawodnicy będą regularnie grać w swoich klubach, i to w silnych klubach. Brakuje nam meczów, w których trzeba by wykazywać się w 100%. Wydaje mi się, że gdy piłkarze będą w ciągu roku grać około 30 oficjalnych meczów na maksimum lub prawie na maksimum swoich możliwości, wówczas prasa i społeczeństwo mogą prosić i wymagać od mołdawskiej reprezentacji zwycięstw w meczach na przykład przeciw Szwajcarii czy Izraelowi.



Taka sytuacja miała miejsce pod koniec poprzednich eliminacji. Kiedy większość graczy powołanych do kadry występowała w swoich klubach, a Igor Iwanowicz Dobrowolski wzywał ich, przygotowywał i pracował nad optymalną formą do meczu. A na początku tych eliminacji kilku chłopaków straciło miejsce w pierwszych składach swoich klubów, niektórzy stracili kluby, niektórzy mieli problemy z obywatelstwem. I w rezultacie na zgrupowanie do Iwanowicza przyjechała już inna „banda”.



Nie popieram formy i sposobu, w jaki mój ojciec krytykował niektórych graczy drużyny narodowej. Ale miał on swoje powody. Było widać, że część chłopaków nie była w najlepszej formie i często wytrzymywali tylko 60-70 minut gry. Mimo wszystko każdy piłkarz ponosi odpowiedzialność za siebie, a przywdziewając koszulkę reprezentacji ma obowiązek grać na poziomie. A często bywa, że my zawodnicy czepiamy się wielu rzeczy, ale za swą słabą grę nie ponosimy odpowiedzialności. Do tego obrażamy się za określone rzeczy, a wychodząc na boisko staramy się swym wyglądem pokazać tą obrazę, obrazę na trenera, na dziennikarza czy jeszcze kogoś…



Uważam, że w takim maleńkim kraju piłkarskim jak Mołdawia bezsensowne i złe są konflikty między trenerem i zawodnikami. Po prostu i bez tego mamy niewielu piłkarzy i każdego trzeba cenić. Ale z drugiej strony, każdy piłkarz powinien cenić powołanie do drużyny narodowej. Nawet jeśli w jego relacjach coś jest nie tak, nie można stawiać własnych interesów ponad interesami pierwszej drużyny kraju. Trzeba być profesjonalistą i do wszystkiego odnosić się ze zrozumieniem, a jeśli nie uda się ze zrozumieniem, wówczas trzeba pamiętać o hierarchii. Myślę, że najlepiej obrazują to ciągłe zmiany kapitanów. Oprócz trenera nie ma w reprezentacji twarzy, która brała by na siebie odpowiedzialność za drużynę. Nie ma osoby, która kontrolowałaby wszystkie wewnętrzne procesy w drużynie. To, że Iwanowicz potrafi stworzyć w kadrze atmosferę, nie wystarcza. Zdecydowanie potrzebne jest, aby pracowano także od środka…



Tak stworzony jest ten świat i ludzie: ktoś ma pragnienia, ktoś umiejętności, ktoś nie ma ani tego, ani tamtego. Reprezentacja Polski, na przykład, w sobotę przeciw Irlandii Północnej nie pokazała ani chęci, ani umiejętności, a wczoraj zaprezentowała i jedno, i drugie, ogrywając San Marino 10:0. Mołdawia na razie stara się, walczy i pokazuje chęci, trzeba jeszcze dołożyć umiejętności. Przy odpowiedniej pracy i konsekwencji nasi chłopcy są w stanie zdecydowanie częściej cieszyć NASZYCH MOŁDAWSKICH kibiców!

2 комментария:

  1. exactly Ilje - polish please :) your blog is great and I'm looking forward for the next text after reading new

    ОтветитьУдалить