Начало европейского пути / Początek drogi po Europie

Сыграли первый матч против «Левадии», и сейчас готовимся к ответной игре. Мы уже добрались до Таллина и успели провести тренировку на стадионе «Левадии». В столице Эстонии погода «английская»: то дождь идёт, то солнце светит. Но зато здесь очень тихо и спокойно. Мне такая обстановка очень даже по душе, и я спокойно готовлюсь к матчу. Поскольку результат первого матча был не очень положительный для нас (ничья 1:1 на своём поле), завтра нужно будет выложиться на максимум и достичь победы! Нужно брать пример у чемпиона Молдовы, :)))тираспольского «Шерифа», который переиграл «Интер» Турку и вышел в следующий раунд.

Неделю назад мы тоже находились в отеле и внимательно анализировали нашего соперника. Наши тренера хорошо постарались и предоставили нам много важной информации о «Левадии».
Перед игрой я был уверен, что каждый мои коллега прекрасно знал как нужно играть против эстонцев, и каждый из нас знал слабые и сильные стороны соперника. По возвращению из «Полонии» я провёл только 2 тренировки с «Вислой», и мне показалось, что ребят выглядят физически очень хорошо. В принципе никто из них не жаловался на своё физическое состояние. Поэтому я был уверен, что нам удастся выиграть и показать красивый футбол.

Но как, ни странно мы сыграли только в ничью, и ещё нам удалось сравнять счёт за 30 секунд до конца матча. С первой минуты мы делали всё наоборот. Я думаю, что мы не выполнили и 15% тренерской установки на матч. И самое главное мы не были сами собой. Этот матч можно назвать: «ошибка на производстве». Каждый из ребят проанализировал индивидуально эту игру. И каждый имел свои объяснения нашей слабой игры. Многие жаловались на невероятную усталость и полное отсутствие сил во время матча. Было заметно, что многие ребята просто выдохлись ещё в начале второго тайма. Позже и тренера провели «разбор» нашей игры. Было проведено много бесед, и я думаю, что второй раз так плохо мы сыграть не сможем…

Мне очень понравилось, как наша команда готовилась к ответной игре. Все усердно работали на тренировках. У некоторых наших игроков были проблемы со здоровьем, но им удалось восстановиться, и каждый готов забыть про боль на время предстоящего матча!

Я в свою очередь, как и все мои коллеги, интенсивно тренировался и готовился к выезду в Таллин. Между тренировками удалось увидеться с друзьями, которые, как и все вокруг, спрашивали о моей ситуации и о моём будущем. Если честно я не имел ответа на эти вопросы. Мне пришлось вернуться из «Полонии», и вместе с «Вислой» бороться за выход в групповую стадию лиги чемпионов. И мои мысли сейчас только об ответной игре против «Левадии». А решение о моём будущем будет принято в четверг. Мне звонил тренер «Полонии», Юрий Шаталов, он интересовался моим состоянием, спрашивал, как я поживаю:). И просил не думать обо всех приключениях связанных с моей арендой, а сконцентрироваться на тренировках и на игре.

Вот как раз об игре и думает вся наша команда. Завтра важный день и важный матч для нас всех. Мы находимся в начале нашего европейского пути. А в этом году этот путь может быть нам вполне по зубам. И мы имеем очень реальные шансы, воплотить в жизнь наши мечты, и мечты наших болельщиков о лиги чемпионов! Завтра перед нами будет первое препятствие. Каждый из участников завтрашнего матча, в том числе и игроки «Левадии», знает, что именно МЫ сильнее! А игрокам нашей команды предстоит это доказать! Уверен, что мы приложим максим усилий и оставим все силы на поле для победы!

Początek drogi po Europie

Zagraliśmy pierwszy mecz z Levadią i teraz przygotowujemy się do rewanżu. Dojechaliśmy już do Tallina i zdążyliśmy odbyć trening na stadionie Levadii. W stolicy Estonii jest „angielska” pogoda: to pada deszcz, to świeci słońce. Ale za to wszędzie bardzo cicho i spokojnie. Taka atmosfera nawet przypadła mi do serca i spokojnie przygotowuję się do meczu. Ponieważ wynik pierwszego meczu nie był dla nas zbyt pozytywny (remis 1:1 na własnym boisku), jutro trzeba będzie dać z siebie wszystko i koniecznie wygrać! Trzeba wziąć przykład z mistrza Mołdawii, :))) Sheriffa Tiraspol, który ograł Inter Turku i przeszedł do kolejnej rundy.

Tydzień temu także przebywaliśmy w hotelu i dokładnie analizowaliśmy naszego przeciwnika. Nasi trenerzy mocno się postarali i przedstawili nam wiele ważnych informacji o Levadii. Przed meczem byłem przekonany, że każdy z moich kolegów doskonale wiedział jak należy zagrać przeciw Estończykom i każdy z nas znał słabe i silne strony przeciwnika. Po powrocie z Polonii odbyłem tylko 2 treningi z Wisłą, zauważyłem, że chłopaki fizycznie wyglądają bardzo dobrze. W zasadzie nikt z nich nie skarżył się na swoją formę fizyczną. Dlatego byłem pewny, że uda nam się wygrać i pokazać ładną piłkę.

Jednak zagraliśmy tylko na remis, do tego udało nam się wyrównać dopiero 30 sekund przed końcem meczu. Od pierwszej minuty wszystko robiliśmy nie tak jak zakładaliśmy. Myślę, że nie wypełniliśmy nawet 15% założeń trenera na mecz. A najważniejsze, że nie byliśmy sobą. Ten mecz można nazwać: „błąd przy pracy”. Każdy z chłopaków indywidualnie przeanalizował ten mecz. I każdy miał swoje wytłumaczenie naszej słabej gry. Wielu skarżyło się na nieprawdopodobne zmęczenie i kompletny brak sił w czasie meczu. Było widać, że wielu chłopaków całkiem opadło z sił już na początku drugiej połowy. Później także trenerzy przeanalizowali naszą grę. Przeprowadzono wiele rozmów i myślę, że drugi raz nie możemy zagrać tak źle...

Bardzo mi się podobało, jak nasza drużyna przygotowywała się do rewanżu. Wszyscy gorliwie pracowali na treningach. Niektórzy nasi piłkarze mieli problemy ze zdrowiem, ale udało im się dojść do siebie i każdy jest gotów zapomnieć o bólu na czas czekającego nas meczu!

Ja z kolei, jak i wszyscy moi koledzy, intensywnie trenowałem i przygotowywałem się do wyjazdu do Tallina. Między treningami udało mi się spotkać ze znajomymi, którzy, jak i wszyscy wokół, pytali o moją sytuację i moją przyszłość. Szczerze mówiąc nie umiałem odpowiedzieć na te pytania. Musiałem wrócić z Polonii i razem z Wisłą walczę o wyjście do fazy grupowej Ligi Mistrzów. I wszystkie moje myśli poświęcone są teraz tylko czekającej nas grze przeciw Levadii. A decyzja o mojej przyszłości zostanie podjęta w czwartek. Dzwonił do mnie trener Polonii, Jurij Szatałow, interesował się moją sytuacją, pytał, jak żyję :). I prosił, abym nie myślał o wszystkich okolicznościach związanych z moim wypożyczeniem, lecz bym skoncentrował się na treningach i grze.

Teraz cała nasza drużyna myśli o meczu. Jutro ważny dzień i mecz ważny dla nas wszystkich. Znajdujemy się na początku naszej drogi po Europie. A w tym roku mamy bardzo realne szanse, aby zrealizować marzenia nasze i naszych kibiców o Lidze Mistrzów! Jutro przed nami pierwsza przeszkoda. Każdy z uczestników jutrzejszego meczu, w tym także i piłkarze Levadii, wie, że to właśnie MY jesteśmy silniejsi! A piłkarze naszej drużyny muszą to udowodnić! Jestem przekonany, że włożymy maksimum sił, zostawimy całych siebie na boisku i wygramy!

Первые дни в новой команде / Pierwsze dni w nowej drużynie

По приезду в Польшу я сразу отправился в Бытом. В субботу мою новую команду ждал спарринг против команды вышей лиги, «Пиаст» Гливице. До Бытома я добрался непосредственно перед выездом на матч. Главный тренер сразу коротко побеседовал со мной. Он сказал, что рад моему переходу в «Полонию» и поинтересовался о моём самочувствие. Он предложил мне не участвовать в матче против «Пиаста», а потренироваться индивидуально. Я в свою очередь выразил желание сыграть хотя бы один тайм и в итоге тренер решил, что я сыграю второй тайм. Позже я направился в раздевалку, где познакомился со всеми ребятами. Запомнить всех не было проблемой:). Некоторых ребят я знал по лиговым выступлениям. А тех, кого я не знал, не было так много. «Полония» это не «Висла» и здесь в раздевалке нет 25 игроков.

Во время разминки и первого тайма я старался приглядеться к команде. Старался обращать внимание на многие вещи: кто какой нагой играет; кто правильно располагается, а кто нет; как кого называют; кто всегда готов принять мяч и как быстро кто передвигается. Первый тайм оказался достаточно живым. Обе команды играли очень агрессивно, было много борьбы и много единоборств в центре поля. И при этом всём было забито 3 мяча. На перерыв мы вышли, проигрывая 1:2.

Во втором тайме игра успокоилась. Были сделаны замены в обеих командах. И мы и «Пиаст» начали больше контролировать мяч. Атаки были более осмысленными и подготовленными. Темп игры был не высок, но зато обе команды играли организовано и грамотно. В итоге нам удалось сравнять счет, и матч закончился 2:2. У меня много работы не было, но пришлось много подсказывать ребятам и дирижировать обороной. Этот тайм, который я сыграл, послужил как возможность интеграции в команду. Думаю всё прошло нормально и общий язык с коллективом я, наверное, нашёл.

С понедельника я начал тренировочный процесс с «Полонией». Каждый день по 2 тренировки. Тренировки похожие на те, которые были в «Висле». Утром тренажерный зал и пробежки, вечером игровые упражнения, удары и «интервалы». Тренер по вратарям в паузах между упражнениями рассказывает о его методике тренировок. Говорит, на что он обращает внимание и что для него важно. Это всё помогает мне быстрее освоиться. В игровых упражнениях уже я, часто разговариваю с защитниками, мы обговариваем определенные игровые ситуации. В общем, работа идёт нормально, и главное, что все открыты и готовы объяснить или помочь.

Также ребята помогали в бытовых делах. Они объяснили мне, где лучше искать квартиру, где находиться офис клуба и где ресторан, в котором обедает команда. За столом я сижу с чехом, Лукашем Киларом или просто «Кили». Очень открытый парень и любит пошутить, в принципе вся команда любит пошутить. Может даже я с «Кили» буду соседом не только за столом, но и в городе. Просто у меня есть возможность снять квартиру около него, но это я решу уже после сборов.

На сбор мы выехали в среду. Сейчас мы находимся в немецком городке Вайссензее, около Эрфурта. Здесь мы будем до 18 числа, и нам предстоит сыграть 2 товарищеские игры и один турнир. Помимо этих игр у нас достаточно много тренировок в расписание. Так что работаем мы усердно, а я стараюсь проявлять себя и бороться за место в «основе». К команде уже притёрся и чувствую себя здесь хорошо. Капитан команды, Яцек Тчечьяк, всегда шутит, что ему звонят игроки «Вислы» и просят помогать мне:). Также словак Петер Хрицко говорил, что Петер Синглар звонил ему и просил беречь меня:). Очень приятно, что в «Полонии» очень хороший и дружный коллектив, несмотря на то, что здесь много легионеров.

Сегодня появились определенные проблемы, связанные с моей арендой. Со мной связался спортивный директор «Вислы», Яцек Беднарж, и известил меня, что существует вероятность моего возвращения в Краков. И это возвращение будет не долгим, а только на матчи лиги чемпионов. Я не знаю с чем это связано, может «Висла» не может пока заявить вратаря на этот турнир. В любом случае «Висла» поступила очень хорошо со мной, когда все-таки дала добро на мою аренду. Я, в свою очередь исходя из устного разрешения спортивного директора, договорился с «Полонией» о личном контракте и отправился в лагерь Бытомчан. Но «Полония» ещё не оформила мою аренду юридически, и поэтому «Висла» имеет все права вернуть меня. Даже если это не будет выглядеть по джентельменски, «Висла» может настоять на моём возращение. Лично я много сделать в этой ситуации не могу, потому что связан с «Вислой» контрактом и по их «приказу» обязан вернуться. Но моё желание очень ясно: закрепиться в составе «Полонии». Но я также понимаю, что в Кракове есть проблема с вратарём и «Висла» не может стартовать в лиги чемпионов только с Мариушем Павельком. Решение по этому вопросу примут директоры обеих клубов. А я как профессиональный спортсмен акцептирую каждое решение. И надеюсь все для всех закончиться хорошо.

Закончу это сообщение, шутя: будем ПОСМОТРЕТЬ:)))!

Pierwsze dni w nowej drużynie

Po przyjeździe do Polski od razu udałem się do Bytomia. W sobotę moją nową drużynę czekał sparing z Piastem Gliwice. Do Bytomia dojechałem bezpośrednio przed wyjazdem na mecz. Pierwszy trener od razu przeprowadził ze mną krótką rozmowę. Powiedział, że cieszy się z mojego przyjścia do Polonii i zainteresował się moim samopoczuciem. Zaproponował, abym nie brał udziału w meczu z Piastem, lecz potrenował indywidualnie. Ja z kolei wyraziłem chęć zagrania chociażby jednej połowy i w sumie trener zdecydował, że zagram w drugiej połowie. Później skierowałem się do szatni, gdzie zapoznałem się z wszystkimi chłopakami. Zapamiętanie wszystkich nie było problemem :). Niektórych chłopaków znałem z występów ligowych. A tych, których nie znałem, nie było tak wielu. Polonia to nie Wisła i tutaj w szatni nie ma 25 graczy.

W czasie rozgrzewki i pierwszej połowy starałem się przyjrzeć drużynie. Starałem się zwrócić uwagę na wiele rzeczy: kto gra którą nogą; kto odpowiednio się ustawia, a kto nie; jak kogo nazywają; kto zawsze jest gotów na przyjęcie piłki i kto szybko się przemieszcza. W pierwszej połowie wiele się działo. Obie drużyny grały bardzo agresywnie, było sporo walki i pojedynków w środku pola. A przy tym wszystkim strzelono 3 gole. Na przerwę schodziliśmy przegrywając 1:2.

W drugiej połowie gra się uspokoiła. W obu zespołach dokonano zmian. I my, i Piast zaczęliśmy bardziej szanować piłkę. Ataki były bardziej przemyślane i przygotowane. Tempo gry nie było wysokie, ale za to oba zespoły grały w sposób zorganizowany i poprawny. Udało nam się doprowadzić do wyrównania i mecz zakończył się wynikiem 2:2. Ja nie miałem wiele pracy, ale miałem okazję by dużo podpowiadać chłopakom i kierować obroną. Ta połowa, którą zagrałem, dała możliwość zintegrowania się z drużyną. Myślę, że wszystko poszło normalnie i z pewnością znalazłem wspólny język z tą grupą.

Od poniedziałku zacząłem cykl treningowy z Polonią. Każdego dnia mamy po dwa treningi. Zajęcia są podobne do tych, które były w Wiśle. Rano siłownia i treningi biegowe, wieczorem ćwiczenia taktyczne, strzały i „przerywniki”. Trener bramkarzy w przerwach między ćwiczeniami opowiada o swej metodyce treningowej. Mówi, na co zwraca uwagę i co jest dla niego ważne. To wszystko pomaga mi szybko oswoić się. Zaś podczas ćwiczeń taktycznych, często rozmawiam z obrońcami, omawiamy konkretne sytuacje boiskowe. W zasadzie praca przebiega normalnie, a co najważniejsze, wszyscy są otwarci i gotowi wszystko wyjaśnić czy pomóc.

Chłopaki pomagali mi także w codziennych sprawach życiowych. Wytłumaczyli mi, gdzie najlepiej szukać mieszkania, gdzie znajduje się biuro klubu, a gdzie restauracja, w której drużyna jada obiady. Przy stole siedzę z Czechem, Lukaszem Killarem, czy po prostu „Kilim”. To bardzo otwarty facet, który lubi żartować, w zasadzie cała drużyna lubi pożartować. Może nawet będę z „Kili” sąsiadem nie tylko przy stole, ale i w mieście. Po prostu mam możliwość wynajęcia mieszkania obok niego, ale o tym zadecyduję już po zgrupowaniu.

Na obóz wyjechaliśmy w środę. Znajdujemy się teraz w niemieckim miasteczku Weissensee, niedaleko Erfurtu. Będziemy tutaj do 18 lipca i mamy rozegrać do tego czasu 2 mecze towarzyskie. Oprócz tych meczów w naszym planie jest wiele treningów. Pracujemy więc gorliwie, a ja staram się pokazać i walczyć o miejsce w wyjściowym składzie. Zgrałem się już z drużyną i czuję się tu dobrze. Kapitan zespołu, Jacek Trzeciak, stale żartuje, że dzwonią do niego piłkarze Wisły i proszą, aby mi pomagać :). Także Słowak Peter Hricko mówił, że Peter Singlar dzwonił do niego i prosił o opiekę nade mną :). To bardzo sympatyczne, że w Polonii jest tak dobry i przyjazny kolektyw.

Dzisiaj pojawiły się pewne problemy związane z moim wypożyczeniem. Skontaktował się ze mną dyrektor sportowy Wisły, Jacek Bednarz, i poinformował mnie, że istnieje prawdopodobieństwo mojego powrotu do Krakowa. Nie wróciłbym jednak na długo, a jedynie na mecze Ligi Mistrzów. Nie wiem z czym jest to związane, może Wisła nie może na razie zgłosić bramkarza na te rozgrywki. W każdym razie Wisła postąpiła ze mną bardzo dobrze, skoro mimo wszystko wyraziła zgodę na moje wypożyczenie. Ja z kolei, opierając się na ustnej zgodzie dyrektora sportowego, dogadałem się z Polonią w kwestii mojego kontraktu i udałem się na obóz bytomian. Ale Polonia jeszcze nie załatwiła prawnie mojego wypożyczenia i dlatego Wisła ma wszelkie prawa, aby mnie cofnąć. Nawet jeśli nie będzie to wyglądało po dżentelmeńsku, Wisła może przeforsować mój powrót. Ja osobiście nie mogę wiele zrobić w tej sytuacji, dlatego, że jestem związany z Wisłą kontraktem i jeśli tak mi nakażą, to muszę wrócić do Krakowa. Ale moje pragnienie jest jasne: chciałbym mieć stałe miejsce w składzie Polonii. Ale oczywiście rozumiem też, że w Krakowie jest problem z bramkarzem i Wisła nie może startować w Lidze Mistrzów tylko z Mariuszem Pawełkiem. Decyzję w tej kwestii podejmą dyrektorzy obu klubów. A ja jak profesjonalny sportowiec zaakceptuję każdą decyzję. I mam nadzieję, że wszystko zakończy się dobrze dla wszystkich.

Zakończę ten wpis żartując: ZOBACZYMY :)))!

Grösspetersdorf - Krakow - Bytom

Сейчас я нахожусь в Вене, жду самолёт на Краков. Улетаю я из Австрии чуточку раньше всех моих коллег из «Вислы». Причина этому раннему вылету: «Полония» Бытом договорилась с «Вислой» о моей аренде на предстоящий сезон. Завтра я должен появиться в Бытоме и уладить все формальности, и потом я стану равноценном игроком «Полонии».

Лично я считаю, что для меня это очень хороший шаг. У меня появиться возможность регулярно играть в польской вышей лиге. А игровая практика это как раз то, что мне очень нужно сейчас. Конечно, на первое место я ставлю интересы клуба, и вместе с игроками «Полонии» буду стараться реализовать поставленные руководством цели на сезон. Но пока я, ни с руководством, ни с игроками, ни с целями на сезон не знаком… :)

Что касается «Вислы», то я дальше связан с этим клубом. У меня ещё есть действующий контракт, и за счёт хорошей игры в «Полонии» я надеюсь вернуться на Реймонта. Все ребята и тренера подержали моё решение пойти в аренду. Все желали удачи, и я уверен, что они будут следить за моими выступлениями.

Сейчас остается сконцентрироваться на футболе, постараться как можно быстрее адаптироваться в «Полонии» и выиграть борьбу за место в «основе». По-другому и быть не может. В жизни шансами нужно дорожить и нужно их использовать!!!

Grösspetersdorf - Kraków – Bytom

Jestem teraz w Wiedniu, czekam na samolot do Krakowa. Wylatuję z Austrii nieco wcześniej niż wszyscy moi koledzy z Wisły. Przyczyna tego wcześniejszego wylotu: Polonia Bytom porozumiała się z Wisłą w kwestii mojego wypożyczenia na najbliższy sezon. Jutro mam pojawić się w Bytomiu i załatwić wszystkie formalności, a po tym stanę się pełnoprawnym graczem Polonii.

Osobiście liczę, że jest to dla mnie bardzo dobre posunięcie. Wreszcie stanę przed możliwością regularnej gry w polskiej ekstraklasie. A ligowa praktyka to właśnie to, czego teraz bardzo potrzebuję. Oczywiście, na pierwszym miejscu postawię interesy klubu i razem z piłkarzami Polonii będę starał się realizować określone przez kierownictwo cele na ten sezon. Ale póki co nie znam jeszcze ani kierownictwa, ani zawodników, ani celów na ten sezon… :)

Co zaś tyczy się Wisły, jestem nadal związany z tym klubem. Mam jeszcze obowiązujący kontrakt i mam nadzieję, że w wyniku dobrej gry w Polonii wrócę na Reymonta. Wszyscy koledzy i trenerzy poparli moją decyzję o pójściu na wypożyczenie. Wszyscy życzyli powodzenia i jestem pewny, że będą śledzić moje występy.

Teraz pozostaje skoncentrować się na piłce, postarać się jak najszybciej zaadaptować się w Polonii i wygrać walkę o miejsce w składzie. Inaczej być nie może. Trzeba doceniać i wykorzystywać szanse, które daje nam życie!!!