Давно я уже не обновлял свой блог, причин было пару: времени не было, событий тоже мало было, ну и спокойно всё вокруг меня как-то было. После 5 побед подряд в чемпионате и очень интенсивного месяца работы, пришло время перевести дух, проанализировать сыгранные матчи и подготовиться к следующему рабочему микроциклу, а точнее к игре против «Лехии» Гданьск. Так что я решил за блог не браться, а чуточку отдохнуть от СМИ и свободное от тренировок время проводил с друзьями.
После последнего мачта против «Ягелонии» Биалыйсток, пару наших ребят разъехались в свои сборные, пару получили выходные дни, а те, кто меньше играли, усердно тренировались на объектах «Вислы». В начале той недели главный тренер проинформировал меня, что в субботу я сыграю за «дубль», а после матча могу поехать на 2 дня домой. Этой новости я очень обрадовался и тренировался ещё лучше, главное было, чтоб тренер Скоржа не поменял своё решение :))). Одно было плохо: домой я прилетал только после окончания матча нашей сборной против Люксембурга. Но не всё сразу! :)
Домой я добрался без проблем и надеялся услышать, что наша сборная одержала победу. Но, к сожалению, в Кишинёве была зафиксирована ничья 0:0. Дома отец был расстроен. Не только результат, но и сама игра национальной команды была неудовлетворительной. Созвонившись с ребятами из «националки» почувствовал их неудовлетворение игрой против Люксембурга, но при этом они уже настраивались на матч против греков. Позже узнал от папы о результате игры сборной Польши против северо ирландцев, и понял, что ЧМ 2010 пройдёт без них. Притом, что у поляков оставались шансы на выход из группы, для меня эта их задача выглядела невыполнимой. Результаты были не очень, но я радовался нахождению дома и тому, что все дома здоровы.
А в воскресенье с кем только ни виделся, все критиковали нашу сборную, игроков и тренера… Я сам считаю, что мы обязаны выигрывать у себя дома против такой команды как Люксембург. Мы обязаны радовать НАШИХ МОЛДАВСКИХ болельщиков победами над такими соперниками. Помню года 2 назад после того как я в составе молодёжной сборной проиграл в Тирасполе против Северной Ирландии 0:1, папа дома сильно возмущался и сказал фразу которую я запомнил очень хорошо: «Если вы не выигрываете у таких команд, то у кого вы собираетесь выигрывать?!! У Бразилии???!!!». Поэтому считаю, что к играм с теоретически слабыми соперниками нужно готовиться ещё лучше и тщательнее, и нужно обязательно выигрывать, любой ценой.
Этим летом я вместе с «Вислой» снова наступили на эти грабли и мы выбыли из евро кубков после поражения от чемпиона Эстонии. И тогда и сейчас я считаю, что в неудачных результатах виноваты только сами игроки. Конечно, это неприятно, но каждый игрок и сборной Молдовы и «Вислы» прекрасно знают и чувствуют, что они сильнее своих оппонентов из Люксембурга и Эстонии. Но к сожалению не удалось доказать это в нужную минуту. И пока не будет побед, всегда будет критика…
Ситуации сборных Молдавии и Польши очень схоже. Мало кто положительно говорит об этих коллективах. И самое главное чувствуется много негатива, с которым рассказывают польские и молдавские журналисты и простые люди о своих национальных командах. Прошу отличать «негатив» от критики, и тем более от конструктивной критики! К сожалению, мне кажется, что в Молдавии и в Польше окружение вокруг сборных было очень грязным: в один момент люди улыбаются и желают удачи, а за миг всё те же люди ждут твоей неудачи! И тренера обеих сборных подливали масло в огонь своими «весёлыми» решениями и заявлениями. Но уверен это всё результат «негатива» посланного журналистами. Эти журналисты ведут себя как оппозиция, а не как сторонники своей национальной команды. Большинство из них в футболе вообще ничего не понимают, и тем более в жизни ценного совета не дадут, но как только национальная команда проиграет, так сразу «искусно» напишут и расскажут.
Например, на пресс конференции после матча Молдова – Люксембург журналистов интересовало если игроки команды гостей профессионалы или нет… Тем самым они хотели дополнительно унизить или уколоть наших ребят, мол уже у простых рабочих выиграть не могут… Да не выиграли, но вы думайте, что ребята не переживают?! Просто видно в этой жизни лучше быть сволочью или скотиной чем просто ЧЕЛОВЕКОМ, гражданином своей страны, который всегда болеет за НАШИХ и при успехе гордится ребятами, а при неудаче просто рядом с ними!
И тоже самое в Польше, команда проигрывает 0:3 в Словении, а комментатор в 80 минуте открывает приготовленный манускрипт, и в очень некрасивом тоне начинает поливать грязью главного тренера сборной и всю структуру польского футбола. Согласен, у каждого есть свой поводы, и каждый имеет право на своё мнение. Только хорошо бы было, чтоб эти люди высказывались с рассудком, а не просто с желанием «насыпать соль на рану»! Бить слабого это не по джентельменски!
Написал я это, потому что аж злость берёт от количества «негатива», интриг, грязи и фальши, которым не футбольные люди наполняют футбол! Эти люди готовы добить, съесть и поглотить тебя, но никто не прейдет к тебе с добрым советом или хотя бы с честной улыбкой на лице. И молодцы наши сборники, которые в очень трудной игре (и может даже слабой игре) добились ничьи в матче против греков. И то, что каждый из них сразу после финального свистка арбитра снял свою футболку и кинул в трибуны, в знак благодарности за сумасшедшую поддержку, ещё раз доказывает, что они нуждаются в настоящих и искренних болельщиках. И я уверен, что каждый игрок и молдавской и каждой другой сборной, в каждой игре дает, и будет давать все силы, чтоб радовать людей, которые с ними. Намного легче играть против одной команды, чем против команды и своих «доброжелателях».
Работать и развиваться нужно всем, и прежде всего нам футболистам! Нам нужно пахать и пахать, улучшать своё мастерство и игру. И проходить через тяжёлые моменты в карьере предстоит тоже нам. Одно я прошу вас, людей связанных в различный способ с футболом, будьте людьми :), будьте объективны и конструктивны, уважайте спортсменов и искренне поддерживайте их, критикуйте любя….
Trochę szumu, trochę błota
No i stał się szum. Przyszedł czas „wszystkowiedzących” dziennikarzy i krytyków :).
Dawno już nie pisałem nic nowego na moim blogu, przyczyn było kilka: nie było czasu, mało się działo, no i wokół mnie wszystko było jakieś takie spokojne. Po 5 z rzędu wygranych w lidze i bardzo intensywnym miesiącu pracy, przyszedł czas odetchnięcia, przeanalizowania rozegranych meczów i przygotowania się do kolejnego mikrocyklu pracy, a dokładniej do meczu przeciw Lechii Gdańsk. Dlatego postanowiłem nie brać się za bloga, a troszkę odpocząć od mediów i czas wolny od treningów spędzać ze znajomymi.
Po ostatnim meczu z Jagiellonią Białystok kilku naszych chłopaków rozjechało się na zgrupowania swoich reprezentacji, kilku dostało wolne, a ci, którzy mniej grali, gorliwie trenowali na obiektach Wisły. Na początku tamtego tygodnia pierwszy trener poinformował mnie, że w sobotę zagram w Młodej Ekstraklasie, a po meczu mogę pojechać na 2 dni do domu. Ta wiadomość bardzo mnie ucieszyła i trenowałem z jeszcze większą ochotą, najważniejsze było, aby trener Skorża nie zmienił swojej decyzji :))). Jedno było złe: przyleciałem do domu tuż po zakończeniu meczu naszej reprezentacji z Luksemburgiem. No, ale nie można mieć wszystkiego! :)
Do domu dotarłem bez problemu i miałem nadzieję usłyszeć, że nasza reprezentacja odniosła zwycięstwo. Ale, niestety, w Kiszyniowie odnotowano remis 0:0. W domu ojciec był roztrzęsiony. Nie tylko wynik, ale i sama gra drużyny narodowej nie była satysfakcjonująca. Gdy zdzwoniłem się z chłopakami z „repry” usłyszałem ich niezadowolenie z meczu z Luksemburgiem, ale przy tym już motywowali się na mecz z Grekami. Później dowiedziałem się od taty o wyniku reprezentacji Polski z Irlandią Północną i zrozumiałem, że MŚ 2010 odbędą się bez niej. Chociaż Polacy mieli jeszcze szansę na wyjście z grupy, ich zadanie wydawało mi się niewykonalne. Wyniki piłkarskie nie były dobre, ale cieszyłem się, że jestem w domu i że wszyscy w nim są zdrowi.
A w niedzielę, z kim bym się nie widział, wszyscy krytykowali naszą reprezentację, piłkarzy i trenera… Sam przyznaję, że mamy obowiązek wygrywania u siebie z taką drużyną jak Luksemburg. Mamy obowiązek dawania radości NASZYM MOŁDAWSKIM kibicom zwycięstwami nad takimi przeciwnikami. Pamiętam sytuację sprzed 2 lat, gdy w składzie reprezentacji młodzieżowej przegrałem w Tiraspolu z Irlandią Północną 0:1, tata w domu mocno się oburzył i powiedział zdanie, które zapamiętałem bardzo dobrze: „Jeśli nie wygrywacie z takimi drużynami, to z kim planujecie wygrywać?!! Z Brazylią???!!!”. Dlatego wiem, że do meczów z teoretycznie słabszymi przeciwnikami trzeba przygotowywać się jeszcze lepiej i rzetelniej, i koniecznie trzeba wygrywać, za wszelką cenę.
Tego lata razem z Wisłą znów trafiliśmy na taką przeszkodę i odpadliśmy z euro pucharów po porażce z mistrzem Estonii. I wówczas, i teraz uważam, że winę za nieudane wyniki ponoszą tylko sami piłkarze. Oczywiście to przykre, ale każdy gracz reprezentacji Mołdawii czy Wisły doskonale wie i czuje, że jest silniejszy od swoich rywali z Luksemburga czy Estonii. Ale niestety nie udało się udowodnić tego w koniecznym momencie. I dopóki nie będzie zwycięstw, zawsze będzie krytyka…
Sytuacja reprezentacji Mołdawii i Polski jest bardzo podobna. Mało kto pozytywnie wypowiada się na temat tych zespołów. Przede wszystkim słyszy się wiele negatywnych opinii, które o swoich drużynach narodowych wygłaszają polscy i mołdawscy dziennikarze, a także zwykli ludzie. Proszę odróżnić „negowanie” od krytyki, a tym bardziej od konstruktywnej krytyki! Niestety wydaje mi się, że w Mołdawii i w Polsce teren wokół reprezentacji był dość brudny: w jednej chwili ludzie uśmiechają się i życzą sukcesu, a za moment ci sami ludzie pragną twego niepowodzenia! A trenerzy obu reprezentacji dolewali oliwy do ognia swoimi „wesołymi” wypowiedziami i oświadczeniami. Ale jestem przekonany, że to wszystko jest wynikiem „negowania” podanego przez dziennikarzy. Ci dziennikarze zachowują się jak opozycja, a nie jak sprzymierzeńcy swojej drużyny narodowej. Większość z nich w ogóle nie orientuje się w futbolu, a także w życiu nie da żadnej cennej rady, ale jak tylko reprezentacja przegra, to od razu „kunsztownie” napiszą i opowiedzą.
Na przykład, na konferencji prasowej po meczu Mołdawia – Luksemburg dziennikarzy interesowało czy piłkarze drużyny gości są profesjonalistami czy nie… Tym samym chcieli maksymalnie poniżyć naszych chłopaków, że niby nawet ze zwykłymi amatorami nie mogą wygrać… Tak, nie wygrali, ale myślicie, że oni tego nie przeżywają?! Po prostu widać, że w życiu lepiej być draniem czy bydlakiem niż po prostu CZŁOWIEKIEM, obywatelem swojego kraju, który zawsze kibicuje NASZYM i w momencie zwycięstwa jest dumny z chłopaków, a w chwili porażki po prostu jest razem z nimi!
I to samo ma miejsce w Polsce, drużyna przegrywa 0:3 w Słowenii, a komentator w 80 minucie otwiera przygotowany manuskrypt i w bardzo nieprzychylnym tonie zaczyna obrzucać błotem pierwszego trenera reprezentacji i całą strukturę polskiej piłki. Zgadzam się, każdy ma swoje powody i każdy ma prawo do swoich poglądów. Tylko dobrze by było, gdyby ci ludzie wypowiadali się z rozsądkiem, a nie po prostu z chęcią „posypania rany solą”! Bić słabego to nie po dżentelmeńsku!
Napisałem to, bo aż złość bierze od ilości „negowania”, intryg, błota i fałszu, którymi ludzie niezwiązani z piłką wypełniają futbol! Ci ludzie gotowi są dobić, zjeść i pochłonąć cię, ale nikt nie przyjdzie do ciebie z dobrą radą albo chociaż ze szczerym uśmiechem na twarzy. I dzielni okazali się nasi reprezentanci, którzy w bardzo trudnej grze (a może nawet słabej grze) wywalczyli remis w meczu z Grekami. A to, że każdy z nich zaraz po końcowym gwizdku arbitra zdjął swą koszulkę i rzucił w trybuny, na znak wdzięczności za szalone wsparcie, jeszcze raz dowodzi, że oni potrzebują prawdziwych i szczerych kibiców. I jestem przekonany, że każdy piłkarz i mołdawskiej, i każdej innej reprezentacji, w każdym meczu daje i będzie dawał z siebie wszystko, aby dawać radość ludziom, którzy ich wspierają, którzy są z nimi. Zdecydowanie łatwiej gra się przeciw jednej drużynie, niż przeciw tej drużynie i przeciw swoim „sprzymierzeńcom”.
Pracować i rozwijać się muszą wszyscy, a przede wszystkim my piłkarze! Musimy harować i harować, poprawiać swe umiejętności i grę. I musimy także przechodzić przez ciężkie momenty w karierze. O jedno proszę was, ludzi w różny sposób związanych z futbolem, bądźcie ludźmi :), bądźcie obiektywni i konstruktywni, szanujcie sportowców i szczerze ich wspierajcie, krytykujcie lubiąc…
Tłumaczenie: Nikoletta Kula
Salut Ilie. Am pus link-ul blogului tau la mine pe blog, sa te citeasca mai multa lume.
ОтветитьУдалитьDespre ultimul tau articol nu zic nimic, e prea mult de comentat. Undeva esti corect, undeva nu.
Am o intrebare: de ce nu scrii in limba romana?
Bafta tie in special la fotbal si te astept titular la echipa!